Voor een betere ervaring u uw browser wijzigen in CHROME, FIREFOX, OPERA of Internet Explorer.
Hoefbevangenheid en insuline resistentie bij minipaardjes, wat is dat ?

Hoefbevangenheid en insuline resistentie bij minipaardjes, wat is dat ?

Hoefbevangenheid ontstaat door een verstoring van de bloedsomloop in de hoef. Hierbij hoopt zich zoveel bloed op in het gebied tussen de hoefwand en het hoefbeen dat de verbinding daartussen verloren gaat. Hierdoor zakt het (hoef) been uit de hoornschoen en komt op de hoornzool, dus op de grond te steunen wat uiteraard erg veel pijn veroorzaakt.

Hoefbevangenheid kan verschillende oorzaken hebben. Een daarvan is (werk) overbelasting wat bij minipaardjes niet vaak voor komt. Ook kan de merrie hoef bevangen raken als bij de bevalling de nageboorte niet snel genoeg komt, en er daardoor dan gifstoffen in de baarmoeder worden gevormd. Verreweg de meest voorkomende oorzaak is echter een geleidelijke ontstane ongevoeligheid voor insuline, het hormoon dat het glucosegehalte in het bloed op het juiste peil houdt. Deze ongevoeligheid ontstaat indien gedurende lange tijd teveel glucose in het bloed voorkomt. De combinatie van teveel suiker in het rantsoen met te weinig beweging is hiervan de oorzaak.

Uit het oogpunt van dierenwelzijn is het een van de meest pijnlijke ziekten. Daarnaast is zelfs na herstel van de ziekte de hoef vaak onherstelbaar beschadigd, en is het dier regelmatig kreupel.

Alleen een dierenarts kan door middel van een bloedmonster bepalen of je paardje insulineresistent is, bij een verhoogd insulinegehalte na een nacht met alleen hooi dan is er sprake van een hoge gevoeligheid.

Het voorkomen van insulineresistentie heeft te maken met een wijs weide beheer. Overdag wordt suiker in het gras aangemaakt en dit wordt s ’nachts door de plant opgebruikt. De beste maatregel is dus de paardjes s ’morgens vroeg  slechts enkele uren op het gras te laten, afwisselend met een paddock.  Maar denk hierbij altijd aan voldoende bewegingsruimte.

Het genezen van insulineresistentie is mogelijk  maar het gaat hierbij om rantsoenmaatregelen in combinatie met bewegen in de vorm van een training. Laat je hierbij ondersteunen door een dierenarts.

De weg naar herstel (mogelijkheden) wanneer er sprake is van hoefbevangenheid is moeizaam en vaak onmogelijk, en zal zich meer richten op pijnverlichting .

Voorkomen is beter dan genezen !

Top